Zo. Drie weken, dus 21 dagen, na mijn eerste halve marathon is het wel eens tijd voor een terugblik. In één woord: fantastisch! Echt, wauw, wat was dat onwijs gaaf.

Nee, ik was niet heel snel. 21 kilometer in 2:12 is een prima prestatie, maar niet snel.  Dat zit er bij mij van nature niet in en ik ben wel hard op weg mijn techniek te verbeteren, maar goed, dat heeft tijd nodig. Een collega liep de halve in 1:40, dát is snel!

Maakt me niet minder trots overigens, want ik ben TROTS! Ik deed dat toch maar mooi, die 21km. En nog nooit heb ik tijdens een duurloop zo onwijs lekker gelopen en vrijwel alles gerend.

Check Runkeeper:

Start
De start was om 19:00 uur bij de Hearesyl brug (Terherne). Vanuit Sneek werden we met de bus naar de start gebracht. JPD en Else brachten me bij de bus en samen met mijn zusje ging ik richting Hearesyl. Daar troffen we mijn neef en nicht en nog een paar bekenden. Bij het inleveren van de tassen had ik spijt (spijt, spijt) dat ik het plan had opgevat om mijn telefoon in mijn tas te doen. Geen plek om het ding te houden, dus weggestopt in mijn tas en tas ingeleverd. Natuurlijk vergeten om nog even die banaan en het zakje papieren zakdoekjes eruit te halen. Ook niet over nadenken. Nog een laatste dixie-bezoek en rustig richting start…

Ik dacht te weten hoe de start zou verlopen, maar bleek achteraf ongelijk te hebben. De brug ging open en nadat de brug weer gesloten was en de slagbomen open, mochten de lopers er langs. De werkelijke start was echter nog een stuk verderop… De groep kwam in beweging, begon te rennen en stopte toen weer. Om me heen werden horloges gereset en kort wandelen was daar dan toch de echte start. Hoppa!

Kilometer 0-5
Ik liep lekker. Mijn snellere zus liep niet eens zoveel voor me en tot mijn verbazing hield ik haar prima bij. Door het inhalen liep ik niet echt constant, maar ik hield mijn pace onder de 6min/km. Tot ik (met ergens nog de vergeten banaan in mijn achterhoofd) zag dat ze bij de eerste drinkpost, die ik qua drinken oversloeg, ook stukjes banaan uitdeelden. Ik graaide een uit de bak, excuses voor mijn onfatsoen, en rende door. Raakte uit mijn ritme en kon mijn zus niet meer bijhouden.

Kilometer 5-10
De eerste 10 kilometer had ik al eens gelopen, dus ik wist wat me te wachten stond. Ik wist ook dat even na die eerste 10 mijn fanbase zou staan te wachten en dat ik het prima zonder drinken kon redden tot de 8 kilometer-drinkpost. Ik hervond mijn ritme en rende lekker door. Wat heerlijk dat bij zo’n halve marathon de eerste helft nog niemand wandelt. Want anderen zien wandelen, dat kan soms zo demotiveren.

Kilometer 10-15
De fanbase stond in een bocht. Voor toeschouwers makkelijk, maar als hardloper ben je daar snel voorbij. Ik gaf mijn vader een high five en rende door. Twijfelde of ik JPD en Else over het hoofd gezien had en of ik even terug zou gaan, maar deed dat niet. Doorrr! Mijn pace inmiddels gezakt tot een stabiele 6:15-6:30 per kilometer, onder de twee uur zat er niet in, jammer.

Kilometer 15-20
Na de drinkpost komt een dame naast me lopen. We lopen hetzelfde tempo, of we de rest samen zullen doen. Ik trek een van de doppen uit mijn oor en we kletsen wat. Opeens zie ik dan toch JPD en Else staan. Johan klinkt een paar foto’s, ik blaas Else een kus toe en DOORRR! Op vleugels nu. De volgende drinkpost sla ik over en mijn loopmaatje begint af te zakken. Ga maar door gebaart ze. Ik druk mijn muziek weer in mijn oren en daar gaan, we het laatste stuk.

Er is steeds meer publiek langs de kant en dat geeft me vleugels. Achteraf zie ik op de foto’s dat ik niet echt makkelijk meer loop, maar op dat moment had ik daar geen last van. Het lopen wordt zoveel leuker als je lacht en zwaait naar de mensen aan de kant. Hier en daar een high five. Super!

Laatste kilometers
Het aquaduct, daar had ik vooraf niet over nagedacht. Pas toen mijn tijdelijke loopmaatje er een opmerking over maakte realiseerde ik me dat dat ding in de route zat. Ik liep alleen en gelukkig viel de diepte van het fiets- en voetpad wel wat mee. Vlak na het aquaduct zat een collega foto’s te maken. Op het moment dat ik bij hem was, rende een andere collega mij net voorbij. Mooi moment. Nog even geprobeerd aan te haken, maar hij kreeg vleugels en ik was de mijne op dat moment al zo goed als kwijt.

In Sneek zelf nog wat bekenden gezien, top! En man, wat zijn klinkers zwaar als je bijna 20 km op beton en asfalt achter de rug hebt… Vlak voor de finish een Rabobank-boog, ‘stomme boog’ dacht ik nog en even later was daar dan toch het laatste rechte stuk naar de échte finish. Verstand op nul, blik vooruit en gaan!

Bij de finish een spreekstalmeester die namen opriep. Ik liep alleen dus zocht oogcontact en zo werd ik nog omgeroepen ook. Nice! TROTS! Na de finish stond ik vrij snel stil en dan doen die 21km opeens pijn, pfoe! Ik kreeg de medaille omgehangen van een bekende. ‘Je herkent me niet he’, zei ze. ‘Jawel’, kon ik net uitbrengen. He-le-maal op. Maar wat een goed gevoel, wat een fantastische loop en wat gaaf dat ik het gewoon gedaan heb: 21km.