Mijn eerste 18 kilometer, daar was ‘ie dan vorige week. Prachtige route, lekker weer, lekker tempo. De laatste kilometer was pittig, maar ik was de rest van het weekend runnershigh.
In theorie kan ik nu ook een 21 kilometer lopen. Maar toen ik vandaag mijn tweede 18 rende … pfoe! Grieperig geweest, dus sinds de vorig weekend alleen wat oefeningen voor de ‘core’ gedaan. En au au au, dan doen 18 kilometers opeens pijn. Niet alle 18 natuurlijk, de eerste 5 rende ik in een PR op de vijf. Doorkomsttijd op de 10 was iets teleurstellend, 1:02:20. En daarna ging het mis. Tegenwind, dat hielp ook niet echt. Ik wilde voor het eerst een sportgel proberen en wandelde daarbij, na 13 kilometer, iets te lang door wind en regen. Daarna deed elke stap pijn. Elke stap. En dat waren er nog best een boel.
Maar voordeel aan twee keer dezelfde route lopen is dat je weet wanneer die laatste rottige kilometer voorbij is. Dus die laatste was iets minder ‘strijd’ dan vorige week. Maandag staat er weer gewoon een baantraining gepland en volgende week loop ik mijn eerste 10-kilometer bij Loop Leeuwarden. Die moet onder het uur, maar na de eerste 5km van vanochtend heb ik daar wel vertrouwen in.
Afbeeldingen:
Mooie route langs het water (Dokkumer Ee en Hallumerfeart)!
Got the T-shirt… Nu die halve marathon nog werkelijk lopen.
Echt super knap!! En ook al was het zwaar, je hebt het maar wel mooi gedaan! Ik vind de 10 al zo’n eind… 😉
Wauw, goed gedaan jij Sporty! Ben trots op je!
Bedankt! En tien is ook een eind hoor Mieke… Ik vergis me daar elke keer in. En ik denk dat dat ook mijn valkuil was tijdens die 6km-wedstrijd laatst: denken dat je dat ‘even’ doet. Niet dus.
Woow, wat een eind. Goed bezig!