Het zal u niet ontgaan zijn dat het warm was afgelopen weekend. Door de hitte gooiden we de weekendplannen om, niet een heel weekend zeilen maar alleen zondag op het water. Onderweg van de thuishaven naar Gaastmeer had ik spijt. De dochter jengelde, huilde en zweette haar matrasje nat tijdens haar ochtendslaap. Ik was in staat om terug te varen. Maar dat deden we niet.

Voor anker op het Gaastmeer deed ze een poging alle andere ankeraars weg te gillen. Snel snel snel, dreumes in de zwemluier en zwemband opblazen… Dobberend in de zwemband sloeg het humeur van mijn dreumes helemaal om. Heerlijk afgekoeld tilden we haar terug aan boord. De puts (dat is een emmer met een touw er aan) vol water, een gieter en een eendje erbij: spelen maar.

De rest van de middag speelde ze fijn. Tijdens het middagslaapje zweette ze weer haar matras nat, maar dat mocht de pret niet meer drukken. Tot het etenstijd werd … honger! En moeders stond nog, bij gebrek aan garde, met een lepel en een vork het pannekoek-beslag te roeren. Kwaad was ze. Boos om alles. Toen de pannekoek op d’r bord verscheen was ze weer de vrolijkheid zelve en deelde ze kusjes en hapjes uit.

Dát is wat wij volwassenen mindfullness noemen, realiseerde ik me opeens. Dat is ‘in het moment’ zijn. Mijn dreumes heeft geen rotdag omdat het warm is. Ze voelt zich even slecht en uit dat dan. Om het volgende moment weer volop te kunnen genieten van dat wat er dan aan de orde is. Ze denkt niet aan het eind van de dag: blij dat deze dag voorbij is. Nee, aan het eind van de dag is ze moe (of niet) en gaat ze slapen (of niet). Niet meer, niet minder. Mooi is dat.

Origineel van deze blog plaatste ik op 2wmd1.