Als adviseur ben je verdomd weinig aan het ‘maken’, dus soms begint het dan opeens te kriebelen. Helemaal nu de herfstige stortbuien de tuin tot een onbegaanbare drapperige bende hebben gemaakt. Ik kocht bolletjes wol en een naaimachine bij de Lidl (ja werkelijk) en leerde mezelf diezelfde dag nog borduren met de naaimachine en kabels breien (met breinaalden, niet met de naaimachine). Maar kabels met Lidl-wol, dat was het precies niet.

Nu heeft mijn meisje sinds afgelopen weekend een nieuwe jas, een zwarte donsjas van Name It (collectie van vorig jaar). Het knalroze Hema-sjaaltje staat daar super leuk bij, maar is eigenlijk te kort… Hmmm… Toen ik gister in mijn lunchpauze van postkantoor terug naar het gemeentehuis liep, viel mijn blik op de breiwinkel. Ja. Breien!

Te veel keuze natuurlijk, dus ik heb me laten adviseren en geïnspireerd door de sjaal van collega @simoooontje op zoek gegaan naar het patroon voor (wat later bleek) de valse patentsteek. Leve Pinterest en Google! Ik vond een duidelijke uitleg en video. Na vijf keer opnieuw opzetten was ik tevreden over de eerste naalden en de breedte van de sjaal. Nu kan het me natuurlijk niet snel genoeg gaan, maar voorlopig ben ik nog niet eens op de helft. Wordt vervolgd!

Het zal u niet ontgaan zijn dat het warm was afgelopen weekend. Door de hitte gooiden we de weekendplannen om, niet een heel weekend zeilen maar alleen zondag op het water. Onderweg van de thuishaven naar Gaastmeer had ik spijt. De dochter jengelde, huilde en zweette haar matrasje nat tijdens haar ochtendslaap. Ik was in staat om terug te varen. Maar dat deden we niet.

Voor anker op het Gaastmeer deed ze een poging alle andere ankeraars weg te gillen. Snel snel snel, dreumes in de zwemluier en zwemband opblazen… Dobberend in de zwemband sloeg het humeur van mijn dreumes helemaal om. Heerlijk afgekoeld tilden we haar terug aan boord. De puts (dat is een emmer met een touw er aan) vol water, een gieter en een eendje erbij: spelen maar.

De rest van de middag speelde ze fijn. Tijdens het middagslaapje zweette ze weer haar matras nat, maar dat mocht de pret niet meer drukken. Tot het etenstijd werd … honger! En moeders stond nog, bij gebrek aan garde, met een lepel en een vork het pannekoek-beslag te roeren. Kwaad was ze. Boos om alles. Toen de pannekoek op d’r bord verscheen was ze weer de vrolijkheid zelve en deelde ze kusjes en hapjes uit.

Dát is wat wij volwassenen mindfullness noemen, realiseerde ik me opeens. Dat is ‘in het moment’ zijn. Mijn dreumes heeft geen rotdag omdat het warm is. Ze voelt zich even slecht en uit dat dan. Om het volgende moment weer volop te kunnen genieten van dat wat er dan aan de orde is. Ze denkt niet aan het eind van de dag: blij dat deze dag voorbij is. Nee, aan het eind van de dag is ze moe (of niet) en gaat ze slapen (of niet). Niet meer, niet minder. Mooi is dat.

Origineel van deze blog plaatste ik op 2wmd1.

Heerlijk relaxed was ze, ons meisje. Een voorbeeld-baby. In de boekjes stond dat tussen week drie en zes het aantal huiluren per dag wel stijgt tot een hoogtepunt. We waren dan ook niet verbaasd toen Else in haar derde levensweek steeds meer begon te huilen. Of nou ja, huilen… Krijsen! Hysterisch en bijna ontroostbaar.

Gisterochtend zat ik, slechts half gedoucht, met een heftig nasnikkend meisje op mijn arm. Echte tranen (nieuw sinds week vier) liepen over haar wangen. En werkelijk, dat breekt je hart. Al nachten lang hopen we na elke nacht dat de volgende een betere is. Maar ze worden alleen maar korter.

Dieptepunt afgelopen nacht, met meer wakkere uren dan overdag. Tussen half een en half zes deden zowel ons meisje als ik geen oog dicht. Zij hysterisch huilend en mij stond het huilen ook nader dan het lachen. Drinken, troosten door mem, troosten door heit, in het grote bed… Niets hielp.

Vandaag was daar als geroepen nog een weeg-afspraak met de wijkverpleegkundige. Groeien doet ze wel, onze kleine meid. Sliep ze maar wat meer! En dan bij voorkeur ’s nachts… Ik doe mijn verhaal, de wijkverpleegkundige stelt nog wat vragen en weet genoeg. Verborgen Reflux, dus door naar de huisarts.

Ik geef aan dat ik de borstvoeding over twee weken wil gaan afbouwen, als flesvoeding beter voor haar is dan kan dat wat mij betreft eerder. Dat maakt plan B opeens plan A: anti-reflux voeding van Nutrilon. Eerst één voeding vervangen en eventueel andere voedingen aanvullen. We gaan het proberen.

Geen idee nog of dit de oplossing is, maar ik ben opgelucht. Opgelucht omdat ik me niet aanstel, omdat er een plan is en omdat de wijkverpleegkundige een doorpakster is. Fijn. Tot nu toe zijn mijn ervaringen met het consultatiebureau boven verwachting goed. Volgende week voor het eerst heen.

Maar eerst naar de Etos, voor Nutrilon A.R. 1. Waar ik dankzij die stomme borstvoedings-propaganda wel geen babyzegels bij zal krijgen. (Maar dat is een ander verhaal.)

Het origneel van deze blog verscheen op 2wmd1.