Soms is een beetje zelfspot wel op z’n plaats. Ik mag mezelf sinds februari ‘hardloper’ noemen. Of hardlopende moeder zelfs. Ik vind het heerlijk, het rennen. En ik heb het daar dus veel over. Eerlijk: ik heb mezelf en mijn omgeving echt verbaasd het afgelopen jaar. Maar om nou te zeggen dat ik sinds de veldloop in het voorjaar nog zoveel vooruitgang heb geboekt…

Runkeeper, Facebook, Twitter: overal zie ik vrienden en bekenden flinke sprongen maken in afstand en snelheid. En wat loop ik? Vijf kilometer. Soms zes. En na vijf weken op de spreekwoordelijke bank durf ik niet eens met zekerheid te zeggen dat ik de vijf nog red aan één stuk. Wat ik zou willen? Volgend jaar een halve marathon lopen.

Op 13 oktober liep ik een PR in Groningen. En dat is natuurlijk makkelijk, als je nog geen jaar hardloopt. Het leek even een goede stimulans om door te gaan. Maar: met de wintertijd heb ik moeite. Nu elke dag zichtbaar korter is dan de vorige en elke avond donkerder lijkt, kom ik maar moeilijk van de bank. Natuurlijk kan ik het, maar de mentale strijd verlies ik momenteel al voor ik m’n hardloopschoenen aan getrokken heb.

Misschien eens een meer realistisch schema maken. En de tips van Mieke volgen.

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.