December ging als een speer. Ambitieus liep ik in december voor het eerst 10 km, 13 km en 14 km. Tijdens de lange duurlopen begon mijn knie vervelend te zeuren, maar die challenge he… Die 70 km ging ik natuurlijk halen. En die 21 kilometer kwam ook al in zicht!

Het ging te hard in december. Gevolg: mijn eerste loopje in januari brak ik al na 3 kilometer af met flinke pijn in (of eigenlijk ‘achter’) mijn knie. Na twee weken niks probeerde ik weer 10 kilometer. Na exact 5 kilometer begon de knie weer op te spelen. Maar ja: terug was toen inmiddels even ver als doorlopen. Ik probeerde anders te lopen, mijn benen beter uit te strekken en beter te ‘landen’ en dat hielp!

Die 10 kilometer was echter de max en toen was ik nog niet thuis. Dus verkleumd en de volgende dag stijf als een hark. Gister, donderdagavond, liep ik weer. Een klein rondje, iets sneller dan mijn gebruikelijke duurlooptempo. Pijnvrij! Fijn! Maandagavond mag ik meetrainen op de atletiekbaan om te kijken of dat wat voor mij is. Zaterdag loop ik weer een lange afstand. Maar niet meer dan 10 á 11 km. Lesson learned…

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.