Januari liep letterlijk voor geen meter. Februari? Ik kreeg mijn loop-mojo maar niet terug. Wat was dat toch? Toen ik een positieve test in handen kreeg werd opeens heel veel duidelijk… Ik heb een passagier!

In maart stond het NK Veldloop voor gemeenteambtenaren in mijn agenda. Wel of geen 10km? Ik stond ingeschreven voor de 10 en liet het zo. Langzaam begon ik het lopen weer wat op te pakken. Een week voor de veldloop liep ik 5km aan één stuk. Goed, dan moest 10km in een relaxed tempo ook wel lukken. En zo geschiedde. Gezellig kletsend met twee collega’s van een andere gemeente liep ik op 25 maart 2015 de 10km veldloop in 1:04. Prima, in ‘mijn conditie’.

Inmiddels heb ik mijn energie weer aardig terug, hoera voor het tweede trimester. Ik train nog rustig mee met de loopgroep van de atletiekvereniging, maar nu achteraan en niet meer in de middenmoot.

Ik kan prima leven met mijn relaxte tempo. Mijn hartslag blijft aan de hoge kant, zeg maar gerust: hoog. Maar met ‘We run Amsterdam’ nog in het vooruitzicht (Nike Womens 10k) heb ik nog geen rust in de kont om het écht rustig lopen te leren. Want doel was toch wel een PR op die 10km… En dat is in mijn geval niet heel erg moeilijk, maar niet heel verstandig nu ik zwanger ben.

Nog een kleine twee weken, ik heb weer energie en het rennen gaat nog prima (gecombineerd met kracht- en balanstrainingen ivm mijn bekkeninstabiliteit tijdens mijn vorige zwangerschap). Ik probeer om de dag een stukje te lopen en nog een keer een duurloopje van minimaal 10km. En dan, na 16 mei, dan moet ik eens gaan besluiten wat ik met mijn startbewijs voor de halve van Sneek ga doen…

En daar was dan afgelopen zaterdag mijn derde halve marathon: de Adventurerun Ameland. We waren vrijdagmiddag al op het eiland en logeerden in een huisje aan de route, lekker dicht bij de zee.

Tot nu toe ben ik elke halve marathon een beetje trager geworden. Ook elke halve steeds een iets zwaarder parcours en ook steeds iets slechter voorbereid… Maar, ik heb onwijs lekker gelopen op Ameland en dat is heel wat waard! Snel ging ik in die maand tussen Terschelling en Ameland toch niet meer worden.

Tot de start
Ons huisje bevindt zich bij Strand Nes, een kleine 2 km van de start. De bussen gaan eens in de 2 uur. De start is om 13:45 en de bus gaat om 12:00 uur. Dat wordt me te lang omhangen in het centrum, dus ik besluit om 12:30 rustig richting de start te wandelen. Mijn zussen starten om 13:25 bij de 10 km, dus misschien tref ik die nog.

Aangekomen bij de start tref ik allemaal bekenden, leuk! Samen met iemand van de loopgroep zwaai een paar anderen van de loopgroep uit en lopen we even kort warm. Bij de start vinden we nog wat bekenden van Lionitas en daar haken we bij aan.

Kilometer 0 tot 5
We staan op een mooie plek in het startvak en dat maakt de start relaxed. Ik kan een lekker tempo vinden en blijf de eerste kilometers aangehaakt bij mijn loopmaatjes. In het bos raak ik ze kwijt en besluit gewoon lekker door te gaan. We gaan het eerste stuk strand op. Het strand is smal, maar wel goed hard. Loopt prima en ik kan mijn gewone duurlooptempo vasthouden. Bij de duinopgang staan man en dochter, ik druk ze mijn handschoenen in hun handen en ga doorrrr.

Kilometer 5 tot 10
Na een tweede stuk bos gaan we opnieuw het stand op, deze keer voor een langer stuk. We hebben voor de wind en ik loop veel lekkerder dan tijdens de Berenloop. Om me heen trekken mensen hun termo-laagje uit, maar ik besluit gewoon door te lopen. Straks langs de dijk hebben we weer tegenwind, dus laat ik geen energie steken in onhandige omkleed-gedoe tijdens het rennen.

Kilometer 10 tot 15
We hebben het strand verlaten en lopen nu door meer polder-achtig gebied. In de verte een regenboog en de bijbehorende regenwolk komt onze kant op. Gelukkig blijft het bij een beetje miezer-regen. Ik probeer een paar keer om mijn snelheid omhoog te krijgen, maar ik kan het niet vasthouden. “Snelheid is gewenning”, las ik laatst ergens. En als dat zo is, dan is het niet zo gek dat ik mijn halve marathons in mijn duurlooptempo loop. In dat tempo maak ik verreweg de meeste kilometers.

Kilometer 15 tot 20
Langs de dijk is wel verreweg het saaiste stuk van de route. De korte stukjes bovenop de dijk bieden een mooie blik over de Waddenzee, maar het grootste stuk lopen we naast de zeedijk. Na de drinkpost haak ik aan bij een groepje dat een lekker tempo loopt, helaas valt het groepje al snel uiteen. Ik loop nog even stilzwijgend met twee en later één andere dame mee, maar ik ben totaal niet gewend aan samen lopen.

Kilometer 20 en 21
Als we bij Nes komen doe ik nog een poging om wat te versnellen. Ik reken en reken nog eens, dat wordt 2:16. Sh*t. Nee, met nog slechts 2 kilometer tot de finish echt geen kans dat ik de 2:14 van de Berenloop nog ga evenaren. Bij Nes vang ik bij een oversteekplaats een gesprek op tussen een paar vrijwilligers: “Joh, dit zijn de laatsten.” Au!

Maar de laatste kilometer maakt alles goed. Publiek en vrijwilligers zijn enthousiast en moedigen iedereen aan. Bij de finish staan ontzettend veel bekenden, wat gaaf!

Ik heb heerlijk gelopen. Ben trots dat ik dit jaar drie halve marathons heb gelopen en kan niet wachten om aan mijn techniek en snelheid te gaan werken.

Mijn laatste loop van 2014 staat op 13 december op de planning: de halve marathon tijdens de Adventurerun op Ameland. Zes kilometer over het strand, geknipt in twee delen dus twee keer zo’n rottige duinopgang… En kilometer 14 tot en met 17 met tegenwind over de dijk langs de Waddenzee. Wat doe ik mezelf aan? Het zal geen PR worden vermoed ik, helaas. Maar niet getreurd, plannen voor 2015 zijn alweer gemaakt!

21 kilometer onder de 2 uur
Goed, er kan nog heel wat gebeuren in tussentijd, maar het streven is om op 20 juni de halve rond het Sneekermeer onder de 2 uur te lopen. Precies een jaar na mijn eerste halve. Inmiddels weet ik dat dit gewoon een ‘snel’ (vlak en harde ondergrond) parcours is. En na Ameland een halfjaar om mij op mijn snelheid te concentreren. Moet lukken dacht ik zo.

Over snelle parcours gesproken: Copenhagen Half 2015
We hebben het er al een hele tijd over, mijn wederhelft en ik: Kopenhagen. Lijkt ons een prachtige stad en het wordt de hoogste tijd dat ik eens in Denemarken kom. April dit jaar was het geld op, dus de gemaakte plannen gingen op de lange baan. Eerlijk gezegd zijn we sinds onze dochter er is (en die is inmiddels 3,5 jaar) nog maar twee keer samen op stap geweest. Oeps… Ik sta inmiddels ingeschreven voor de Copenhagen Half Marathon op 13 september 2015 en ons om er een leuke mini-vakantie omheen te bouwen.

Berenloop, voor de beleving en een parcoursrecord
Wat was het fantastisch om op Terschelling te lopen. En als ik dan toch volgend jaar weer een stukje sneller ben, dan wil ik natuurlijk ook die 2:14 verbeteren… Lopen op Terschelling is fantastisch en beter dan de Berenloop 2014 kunnen we het qua omstandigheden niet treffen natuurlijk, dus wellicht wordt 2015 Berenloop weer een echte ‘berenloop’.

Drie halve marathons en daarnaast…

• In elk geval in maart de 10 mijl Monnikenloop op Schiermonnikoog.
• Wellicht in mei de 10 km van Loop Leeuwarden. Of ook de halve…? En de 1 km kidsrun met mijn meisje.
• In het voorjaar de 6 (of misschien de 12) km van het NK Veldloop voor gemeenteambtenaren in Utrecht.
• In oktober de 4 Mijl van Groningen met collega’s.

Zo loopt mijn agenda voor 2015 alweer aardig vol! In februari is het twee jaar geleden dat ik startte met hardlopen. Geen geboren snelheidsduivel, maar trots op het duurvermogen dat ik afgelopen jaar heb opgebouwd!

Mijn hardloopcarrière  was nog maar een halfjaar jong, toen ik aan het eind van de zomer van 2013 vond dat ik een hardloophorloge nodig had. Na het lezen van verschillende reviews en specificaties van verschillende modellen wist ik dat het mij in eerste instantie om de GPS ging en niet om de hartslag. Ik kwam al snel bij Garmin uit. Het horloge van Nike vond ik mooier, maar dan zou ik over moeten stappen op een volledig nieuw platform en mijn met trots opgebouwde stats in Runkeeper moeten verlaten. Dus nee, geen Nike. Een Garmin Forerunner 110 of een Garmin Forerunner 210 moest het worden. Lees verder →

Yes, i did it! Mijn tweede halve marathon en wel op Terschelling. Minder goed voorbereid dan voor Sneek, maar wel met vertrouwen. Onverwacht kon ik begin oktober een startbewijs overnemen voor de halve van de Berenloop (die al sinds mei vol zat).

Na Sneek, op 21 juni, had ik eigenlijk mijn running-mojo een beetje verloren. Ik trainde nog wel een keer in de week, soms zelfs twee, en liep 10km’s. Maar weinig meer dan dat. Pas in september kreeg ik mijn ritme weer te pakken en begon ik weer met twee á drie keer per week lopen. Maar weinig lange duurlopen. Lees verder →

PR in de pocket! Ik liep zondag zo’n 2 minuten van mijn PR op de 4 Mijl, 36:24 liep ik. Trots? Ja! Tevreden. Soort van… Ja, weet je, kijk eens naar de foto rechts. Ik loop totaal niet efficiënt en ik moet dat toch kunnen leren. Ik zak door mijn heupen, mijn voetlanding is voor mijn zwaartepunt en als ik ‘snel’ loop, dan zwaaien mijn ellebogen ruim voor mijn lijf uit.

Maar goed, het was wel gewoon leuk. Enorm druk langs de kant. Ik heb deze keer wat minder tijd genomen om van het publiek te genieten, ik wilde snel! Natuurlijk ging ik veel te snel van start, want ik wilde graag los van de massa. Startkilometer is weer eens mijn snelste. De laatste km’s gingen niet meer van harte, maar ik kon onder de 6 min/km blijven (sneller dan 10km per uur dus). Dus ja. Tevreden. Volgend jaar weer 2 minuten sneller. 😉

Zondag loop ik samen met collega’s de 4 Mijl van Groningen. Vorig jaar super gezellig en de weersvoorspellingen zijn bijna perfect! Goede omstandigheden voor een PR… Ik merk dat ik altijd met een reserve loop, nooit voluit. Eigenlijk weet ik ook niet goed wat dat is, jezelf helemaal leeg lopen. Hoe verdeel je je energie over een afstand, in dit geval 6,5 kilometer?

Lees verder →

Droogvallen op het Wad; een van de belangrijkste redenen dat we onze huidige boot gekocht hebben. Goed, helemaal droogvallen is niet ideaal (dan ligt de boot scheef), maar in een geultje ondiep water ankeren en dan met de bijboot naar een drooggevallen plaat varen, dát kunnen we wel. And so we did…

Lees verder →

Ik houd van de Wadden, van de zee. Van de geur van het zoute water. Het geeft een instant-vakantiegevoel. Heerlijk! Dus wat is nou beter dan hardlopen langs de zee? Toen we begin juli op Terschelling waren kwam het er niet van. Tijd voor een herkansing! Lees verder →