Mijn beide zussen kregen deze maand hun master diploma overhandigd. Waarbij mijn jongste zus ook nog eens, onvoorbereid notabene, een hele zaal aan haar lippen had toen ze vertelde over haar onderzoek en scriptie. Briljant! Zo ken je je zusje niet he.

Kom ik aanzetten met m’n bachelor van een van de meest gangbare opleidingen uit deze tijd. Hoeveel mensen studeren er jaarlijks af als ‘bachelor of communications’? Ik durf het niet eens in te schatten. En wat betekent dát voor de toekomst van ons vak? Ik bedoel, we kunnen ons als professionals wel druk maken over het ‘effect van online’ en dat soort dingen, maar al die honderden hbo’ers die elk jaar bijschuiven op de arbeidsmarkt, wat betekent dat voor ons vak? En voor je toekomst als communicatieprofessional?

Ik houd van mijn vak, dat is een begin. Bijblijven is een tweede. Na vorig jaar de leergang Realiseren van Dialoog en Draagvlak te hebben gedaan, volg ik nu de praktijkleergang Interne Communicatiekracht versterken. Behoorlijke overlap met de meer theoretische leergang die ik vorig jaar volgde, maar pittig doordat het je dwingt om, de naam zegt het al, het geleerde ook werkelijk in praktijk te brengen.

Studeren met een kind in huis is nog niet zo gemakkelijk. Ik heb sinds haar geboorte geen boek uit gekregen, dus leesopdrachten zijn een hele uitdaging. Maar goed, je bent ambitieus, dus je moet hè. Focussen helpt, ik richt me momenteel op interne communicatie en projectcommunicatie. Ik verdiep me daarbij in de interactie-visie. Van marketing weet ik maar weinig, gelukkig zijn er anderen in het team die zich daarin specialiseren.

Volgens mij is dat de truc, als communicatieadviseur tussen al die anderen die er ook verstand van hebben: keuzes maken en visie ontwikkelen.