Deel 1: thuishaven – Sneekermeer – Lauwersoog
Het is zaterdag 26 juli en als altijd vertrekken we later richting de boot dan gepland. De kat is logeren, de auto volgepakt, de koelkast leeg (oeps). We doen nog snel boodschappen en rijden dan naar onze thuishaven. Boot inpakken, water tanken … hebben we alles? Trossen los! Lees verder
Zo. Drie weken, dus 21 dagen, na mijn eerste halve marathon is het wel eens tijd voor een terugblik. In één woord: fantastisch! Echt, wauw, wat was dat onwijs gaaf.
Nee, ik was niet heel snel. 21 kilometer in 2:12 is een prima prestatie, maar niet snel. Dat zit er bij mij van nature niet in en ik ben wel hard op weg mijn techniek te verbeteren, maar goed, dat heeft tijd nodig. Een collega liep de halve in 1:40, dát is snel!
Maakt me niet minder trots overigens, want ik ben TROTS! Ik deed dat toch maar mooi, die 21km. En nog nooit heb ik tijdens een duurloop zo onwijs lekker gelopen en vrijwel alles gerend. Lees verder
Mijn eerste 10 kilometer-loop, daar was hij dan … zondag 18 maart 2014. Mijn vierde loopje sinds ik in februari vorig jaar begon (daar zou ik ook eens wat meer bij stil moeten staan). En ik moet zeggen, naarmate de weersvoorspellingen duidelijker werden kreeg ik steeds minder zin… 23 graden?! Met 15 graden loop ik al in mijn hemd. Oh help… Stress!
Streven was 10km onder het uur. Dat magische uur. Na een goede training met de loopgroep schoot zelfs even ‘onder de 55′ door mijn hoofd. Die heb ik laten varen zodra ik van de 23 graden hoorde. En dat uur? Niet helemaal, maar om mezelf niet al te gek te maken wel mijn horloge afgeplakt. Niet rekenen, genieten! Nobel streven in elk geval. Net echt.
Door een overvloed van gesponsorde blogs in mijn blog-omgeving, gewoon even geen zin meer om te bloggen. Daarbij voelt tweewetenmeerdaneen.nl als een plek om over gezins-dingen te bloggen en daarover blog ik uiteindelijk liever niet. Maar voor die halve marathon train ik braaf door. Hoe gaat het met mijn training? Een update!
16 kilometer
Eind maart rende ik voor het eerst 16 kilometer. Ik deed dat in 1:51 en op mijn tandvlees. Maar f*ck, wat was ik trots! Maandags deed ik iets rustiger aan bij tijdens mijn baantraining, met ook het oog op het NK Veldloop voor gemeente ambtenaren die woensdag. En daar ging het mis. Het was warm en het parcours was droog en zwaar. Ik liep een magere PR. Wat een teleurstelling. 6km in 38:08. Zwaar ontevreden.
Geen. Zin. Meer.
Die teleurstelling en ontevredenheid hakte er in. Mentaal vooral. Totaal gedemotiveerd. Ik kon het hardlopen in de eerste weken in april amper opbrengen. En als ik rende, dan als een watje. Elke kilometer een stuk moeten wandelen. Of het slechts een paar kilometer volhouden. Gewoon een gevalletje: geen zin!
Nog 1,5 maand
Vorige week dinsdag besloot ik dat het anders moest. Nog amper 1,5 maand tot de halve marathon, dus kop er voor! Ik meldde me af voor de yoga-les die ik zou volgen en ging rennen. Hondsberoerd, maar ik liep heerlijk! Een pace van zo’n 6:25 (min per km) en het gevoel dit tijden vol te kunnen houden. Afgelopen zaterdag liep ik weer een 16 km, deze keer in 1:46, stuk sneller dan de vorige.
Snelheid, snelheid, snelheid
Het liefst wil ik die halve marathon onder de twee uren lopen. Maar met mijn huidige duurlooptempo gaat dat hem gewoon niet worden. Op 18 mei loop ik een 10 kilometer die ik graag onder het uur zou lopen. Bij goede weersomstandigheden moet ik dat kunnen. Maar het trainen op duurvermogen gaat even voor de snelheid. Hoe jammer ik dat ook vind, want als ik dan lees over anderen. Die een ‘slechte’ halve sneller lopen dan mijn verwachtte eindtijd. Autch. Dat moet ik toch ook kunnen?
Misschien is 21 juni wel te vroeg voor een goede halve marathon. Maar die eerste officiële editie van de halve (half)rond het Snekermeer, die wil ik gewoon lopen. En die belevenis gaat voor een goede tijd.
Die pijn in mijn knie, die in december begon … die is er nog altijd als ik langere afstanden loop. En bij een echt pittige training is de pijn er een dag later weer. Inmiddels weet ik (hoera voor mijn trainer, Google, Pinterest, yoga-docent en zus-de-fysio) wat het is: mijn iliotibial band. Met andere woorden: een ordinaire lopersknie. Gelukkig (!) in mijn geval nog zonder ontsteking.
Snapping hip
Zonder dat ik mij daarvan bewust was, ken ik deze band al heel lang. In mijn jongere jaren, als tiener, werd ik namelijk regelmatig geplaagd door een ‘Snapping hip’. Destijds ook de diagnose van mijn huisarts. Tips om het te verhelpen heb ik nooit gekregen, helaas was het internet toen ook nog niet wat het nu is. Ik voel dat de pijn aan mijn knie op dezelfde plek in mijn heup begint.
Lopersknie
Toen ik mijn knie in december voor het eerst voelde, had ik het idee dat het kwam doordat ik op schuin aflopend wegdek liep. En keurig links natuurlijk, dus altijd hetzelfde been op de laagste kant. Daarbij opgeteld het verlengen van mijn loopafstand tijdens een training … zorgden voor overbelasting en pijn. Inmiddels weet ik dat die pijn niet zomaar over is. Of beter gezegd: de pijn gaat wel steeds over, maar komt ook elke langere training terug.
De tips die ik tot nu toe kreeg: stretchen van de IT Band; goed opwarmen van het bekkengebied voor een training; lopen op vlak wegdek. Inmiddels doe ik al vijf jaar aan yoga. De yogales gisteravond (geïnspireerd op Shiva Rea) voelde als een massage na de hardlooptraining een dag eerder. Ik zoek de oplossing dus in de yoga. Wat leesvoer:
De oefeningen die mij gister tijdens de yoga-les bij Club Yoga verlichting gaven, in een video van Shiva Rea zelf:
Het is nooit te laat om over je voornemens te schrijven toch? Eén was om minstens een keer per week te bloggen. Of eigenlijk: drie keer per week. Mislukt! De rest:
Valt best mee toch? Ik heb nog wel wat wensen, maar helaas heb je niet alles zelf in de hand. En dat is toch wel een voorwaarde voor een voornemen: dat je er zelf ook invloed op hebt. Met beide voornemens ben ik deze maand nog niet opgeschoten, maar het jaar is nog lang. Gelukkig.
Ontspullen
Vorig jaar hoorde ik de term voor het eerst: ontspullen. Wat betekent het? Ruimte maken, spullen weggooien. Minder ‘bezitten’, minder bewaren, minder onzin kopen. Minder onzin kopen gaat steeds beter. Weggooien is een project dat wel de rest van het jaar zal duren. In elke ruimte in ons huis is eer te behalen, want de man en ik zijn beide erg bewaarderig.
Halve marathon
Ik heb me ingeschreven voor de halve marathon van Sneek, de Mar-athon rond het Sneekermeer (of officieel: de Snitsermar). Omdat we een run op de startbewijzen verwachtten zaten mijn zus en ik op 21 december om 10.00 uur stipt achter de PC om ons in te schrijven. Deze week is de inschrijving gesloten: vol! Nu de trainingen nog…
Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.
Gelukt! Ik liep 70 km in december. 70,9 om precies te zijn. Daarmee is mijn challenge volbracht en zijn mijn Facebook-vrienden weer even verlost van alle hardloop-updates. Gister liep ik voor het eerst 14 kilometer, trots! Maar ik ging wel te ver deze maand. Mijn linker knie voelt alsof ik een nacht heb staan twisten. Overbelasting gok ik. Niet voor het eerst, toen ik trainde voor de veldloop in maart, mijn eerste loop dit jaar, had ik last van overbelasting van mijn enkel.
Doel in januari
Ik twijfel over een nieuw doel voor januari: een run van 18 kilometer lopen? Tempo verhogen? 80 kilometer rennen? Iets zegt me dat ik nu even niet moet overdrijven. Misschien moet het doel gewoon zijn: drie keer per week hardlopen. Een lange duurloop, een iets snellere korte duurloop en een intervaltraining. Zoiets. Mijn doel om in 2014 een halve marathon te rennen lijkt op het moment prima haalbaar, al red ik die 21,1 op dit moment nog beslist niet aan één stuk.
Started to run!
Toen ik in februari impulsief mijn Lunarglides kocht, na twee keer trainen met Evy, had ik niet gedacht dat het echt iets zou worden met dat hardlopen van mij. En dat ik het zou volhouden. Die uitdaging van Girlslove2run.nl heeft ontzettend geholpen om de dondere decemberdagen door te komen. Inmiddels hebben we de kortste dag gehad en heb ik me ingeschreven voor een halve marathon op de langste dag van 2014. Ik heb er een nieuwe liefde bij.
Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.
Mag ik me al een hardloper noemen? Vorig weekend rende ik mijn eerste 10km. Dus: ja, ik geloof dat dat inmiddels mag! Een langzame duurloop, iets minder langzaam dan ik bedacht had, maar een heerlijk dribbelloopje dat ik lang kon volhouden. Top! En na 10 kilometer het gevoel hebben dat er nog wel wat meer in zat, dat is echt +1000.
En het mooiste is: het was echt mentaal. Vorige lange afstand, toen ik door het donker rende, waren de laatste kilometers zwaaaaaaaar. Ik had bedacht om 5 á 6 kilometer te rennen, maar ik liep uiteindelijk 7,7. Het laatste stuk wandelen vind ik gedoe, dus zolang ik ‘kan’ ren ik door. Maar pittig was het zeker.
Zondag dacht ik: ik ga vandaag voor de 10 en ik zie wel hoe het loopt. En dat ging! De eerste helft ben ik richting stad gerend (weg van huis) en toen terug. Bij 8 kilometer kon ik mijn huis bijna ruiken, maar mijn benen voelden nog goed, dus dan maak je die 10 natuurlijk vol. En ietsje meer, omdat Runkeeper altijd een paar meters afsnoept van mijn Garmin-resultaat. Trots!
#whywait
Inmiddels heb ik 21 van de 70 km gelopen. Intervaltraining gisteravond overgeslagen, omdat ik niet fit ben/was, morgen hopelijk 12 km.
December. Het is f*cking december. Wat is er met de rest van het jaar gebeurd? Die zomer die zo lang op zich liet wachten, maar uiteindelijk zo heerlijk was… Is die echt alweer voorbij? De goedheiligman alweer naar huis. Tjee.
Elk jaar lijken de laatste maanden van het jaar drukker dan ooit, werktechnisch. Dit jaar is het amper te behappen. Dagen, weken, maanden: ze vlogen als een malle voorbij. Volgend jaar is alles anders. Beter. Toch? ‘Ik zal blij zijn als het januari is’, hoorde ik mezelf deze week zeggen.
Maar dat is niet waar, want ik houd van december. Zo’n heerlijk knusse maand. Ondanks dat we zondag nog een pakjesavond vieren, tuigde ik vanmiddag de kerstboom al op. Kaarsjes branden. In het bijzonder voor twee bijzondere vrouwen, tantes, die dit jaar de strijd tegen kanker verloren. Het was in dat opzicht een bizar jaar. December. Maand van terugblikken, mijmeren.
En gelukkig is het nog geen januari. Ik moet nog 63 km rennen.
Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.
Sportgewijs heb ik de afgelopen jaren twee goede keuzes gemaakt. In 2009 startte ik met yoga. Begin dit jaar startte ik met hardlopen en hield ik het vol! Maar ik heb wel een doel nodig. Na de 4 Mijl van Groningen duurde het drie weken voor ik m’n hardloopschoenen weer uit de kast trok. Niet alleen vanwege het gebrek aan een doel, een hardnekkige blaasontsteking hield me ook tegen. Maar als je mét ontsteking een PR kunt lopen, dan moet er meer inzitten toch? Vanochtend printte m’n lief een schema voor de halve marathon voor me uit. Let’s get runnershigh!
En, over dromen gesproken, lees die prachtige verslagen van de NY Marathon eens bij Girlslove2run.nl en Annemerel.com. Tranen in m’n ogen. Bedankt voor het delen dames!