Voornemens

Geplaatst op door
Reageer

Het is nooit te laat om over je voornemens te schrijven toch? Eén was om minstens een keer per week te bloggen. Of eigenlijk: drie keer per week. Mislukt! De rest:

  • Ontspullen
  • Halve marathon lopen

Valt best mee toch? Ik heb nog wel wat wensen, maar helaas heb je niet alles zelf in de hand. En dat is toch wel een voorwaarde voor een voornemen: dat je er zelf ook invloed op hebt. Met beide voornemens ben ik deze maand nog niet opgeschoten, maar het jaar is nog lang. Gelukkig.

Ontspullen
Vorig jaar hoorde ik de term voor het eerst: ontspullen. Wat betekent het? Ruimte maken, spullen weggooien. Minder ‘bezitten’, minder bewaren, minder onzin kopen. Minder onzin kopen gaat steeds beter. Weggooien is een project dat wel de rest van het jaar zal duren. In elke ruimte in ons huis is eer te behalen, want de man en ik zijn beide erg bewaarderig.

Halve marathon
Ik heb me ingeschreven voor de halve marathon van Sneek, de Mar-athon rond het Sneekermeer (of officieel: de Snitsermar). Omdat we een run op de startbewijzen verwachtten zaten mijn zus en ik op 21 december om 10.00 uur stipt achter de PC om ons in te schrijven. Deze week is de inschrijving gesloten: vol! Nu de trainingen nog…

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Why wait?

Geplaatst op door
Reageer

#whywaitGelukt! Ik liep 70 km in december. 70,9 om precies te zijn. Daarmee is mijn challenge volbracht en zijn mijn Facebook-vrienden weer even verlost van alle hardloop-updates. Gister liep ik voor het eerst 14 kilometer, trots! Maar ik ging wel te ver deze maand. Mijn linker knie voelt alsof ik een nacht heb staan twisten. Overbelasting gok ik. Niet voor het eerst, toen ik trainde voor de veldloop in maart, mijn eerste loop dit jaar, had ik last van overbelasting van mijn enkel.

Doel in januari
Ik twijfel over een nieuw doel voor januari: een run van 18 kilometer lopen? Tempo verhogen? 80 kilometer rennen? Iets zegt me dat ik nu even niet moet overdrijven. Misschien moet het doel gewoon zijn: drie keer per week hardlopen. Een lange duurloop, een iets snellere korte duurloop en een intervaltraining. Zoiets. Mijn doel om in 2014 een halve marathon te rennen lijkt op het moment prima haalbaar, al red ik die 21,1 op dit moment nog beslist niet aan één stuk.

Started to run!
Toen ik in februari impulsief mijn Lunarglides kocht, na twee keer trainen met Evy, had ik niet gedacht dat het echt iets zou worden met dat hardlopen van mij. En dat ik het zou volhouden. Die uitdaging van Girlslove2run.nl heeft ontzettend geholpen om de dondere decemberdagen door te komen. Inmiddels hebben we de kortste dag gehad en heb ik me ingeschreven voor een halve marathon op de langste dag van 2014. Ik heb er een nieuwe liefde bij.

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Mentaal #whywait

Geplaatst op door
Reageer

 Afbeelding via @girlslove2run - why wait?

Mag ik me al een hardloper noemen? Vorig weekend rende ik mijn eerste 10km. Dus: ja, ik geloof dat dat inmiddels mag! Een langzame duurloop, iets minder langzaam dan ik bedacht had, maar een heerlijk dribbelloopje dat ik lang kon volhouden. Top! En na 10 kilometer het gevoel hebben dat er nog wel wat meer in zat, dat is echt +1000.

En het mooiste is: het was echt mentaal. Vorige lange afstand, toen ik door het donker rende, waren de laatste kilometers zwaaaaaaaar. Ik had bedacht om 5 á 6 kilometer te rennen, maar ik liep uiteindelijk 7,7. Het laatste stuk wandelen vind ik gedoe, dus zolang ik ‘kan’ ren ik door. Maar pittig was het zeker.

Zondag dacht ik: ik ga vandaag voor de 10 en ik zie wel hoe het loopt. En dat ging! De eerste helft ben ik richting stad gerend (weg van huis) en toen terug. Bij 8 kilometer kon ik mijn huis bijna ruiken, maar mijn benen voelden nog goed, dus dan maak je die 10 natuurlijk vol. En ietsje meer, omdat Runkeeper altijd een paar meters afsnoept van mijn Garmin-resultaat. Trots!

#whywait
Inmiddels heb ik 21 van de 70 km gelopen. Intervaltraining gisteravond overgeslagen, omdat ik niet fit ben/was, morgen hopelijk 12 km.

Deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

De december challenge

Geplaatst op door
Reageer

December. Het is f*cking december. Wat is er met de rest van het jaar gebeurd? Die zomer die zo lang op zich liet wachten, maar uiteindelijk zo heerlijk was… Is die echt alweer voorbij? De goedheiligman alweer naar huis. Tjee.

Elk jaar lijken de laatste maanden van het jaar drukker dan ooit, werktechnisch. Dit jaar is het amper te behappen. Dagen, weken, maanden: ze vlogen als een malle voorbij. Volgend jaar is alles anders. Beter. Toch? ‘Ik zal blij zijn als het januari is’, hoorde ik mezelf deze week zeggen.

Maar dat is niet waar, want ik houd van december. Zo’n heerlijk knusse maand. Ondanks dat we zondag nog een pakjesavond vieren, tuigde ik vanmiddag de kerstboom al op. Kaarsjes branden. In het bijzonder voor twee bijzondere vrouwen, tantes, die dit jaar de strijd tegen kanker verloren. Het was in dat opzicht een bizar jaar. December. Maand van terugblikken, mijmeren.

En gelukkig is het nog geen januari. Ik moet nog 63 km rennen.

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Donker

Geplaatst op door
Reageer

De muziek leek anders te klinken dan een paar dagen eerder. Zo makkelijk als ik maandag in m’n langzame-flow kwam, zo moeizaam ging het gisteravond. Warm, het was flink warmer dan maandag. Ik kon m’n gedachten niet uitzetten. ‘Ik ga te snel. Wat is het warm. Had ik m’n jack wel aan moeten doen. Waar zal ik langs. Ik wil verder rennen. Wat als ik het niet red. Ik ga te snel, veel te snel. Ja echt, dit is geen langzame duurloop.’

Al denkend paste ik m’n route aan, in een poging de route een halve kilometer te verlengen. Maar ik heb moeite om me te oriënteren als het donker is. En zo goed ken ik mijn dorp nou ook weer niet. Al rennend zie ik dat ik op een bekende plek kom: de oprit naar de boerderij waar ooit mijn grootouders woonden komt in zicht. Shit. Ja prachtig hoor, die kant van het dorp. Maar ik was flink verder van huis dan ik bedacht had.

Toch maar de ventweg op. Donker. Tjee, wat was het daar donker. ‘Als me hier iets gebeurt…’, dacht ik even. Terug? Nee, doorrennen. Afslag het dorp in? Nee, ik ben hier nu toch. Doorrennen. Maar wat voelt veiliger als je in het duister rent. Zichtbaar zijn of juist niet opvallen. Knipperlicht op m’n arm uit, maar auto’s op de provinciale weg verraden mijn aanwezigheid. Hesje uittrekken is me te veel moeite. Een fietser. Lichtje weer aan.

Al discussiërend met mezelf ren ik door. Zal ik een stuk afsnijden? Nee, ik kan nog wel even door. De geplande 45 minuten werden 55. De 6 km werd 7,5. De 8 min/km werd 7 min/km. Drijfnat van het zweet kwam ik thuis. En retetrots. Derde training deze week en ik ren gewoon ‘even’ 7,5 km en 55 minuten achter elkaar. Woei!

Zaterdag weer!

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Wie kent hem niet?

Geplaatst op door
Reageer
Terwijl leeftijdsgenootjes al in september de pietenkostuums uit de kast trokken, wist mijn 2-jarige in de week voor de intocht nog altijd niet wie de meneer met het rode hoofddeksel en zijn zwart geschminkte vrienden waren. ‘Kabouter!’, was steevast het antwoord als we hem aanwezen en vroegen wie dat was.

Dat moest anders. Dus de week voor de intocht introduceerde ik het Sinterklaasjournaal. Het Sinterklaasjournaal is niet zo geschikt voor peuters die niet weten wie Sinterklaas is. Niet geschikt voor Dummies zeg maar. Een Piet die een cadeau met haar naam inpakte was fantastisch, maar ook snel weer vergeten. En Sinterklaas? Die kreeg promotie: ‘Een kapitein!’

Een dag voor de intocht viel het kwartje. Sinterklaas en Piet werden herkend. Nu de liedjes nog… Het kdv was nog niet toe aan de stoomboten, dus ik moest zelf aan de bak. Begrijpelijk, natuurlijk. Ik zong ‘zie ginds komt de stoomboot’ en besloot dat dit, ondanks de lengte, maar het paard moest zijn waar we op gingen wedden.

De intocht vond ze fantastisch, mijn kleine frummel. ‘Is niet spannend hoor’, fluisterde ze vanaf m’n schouders in m’n oor. Aan het eind van de dag zong ze met me mee: ‘Zie ginds komt de stoomboot, hij brengt ons veel pakjes ik zie ze al staan.’ Bijna goed.

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Mentaal

Geplaatst op door
Reageer

Aan de schoenen zal het niet liggenSoms is een beetje zelfspot wel op z’n plaats. Ik mag mezelf sinds februari ‘hardloper’ noemen. Of hardlopende moeder zelfs. Ik vind het heerlijk, het rennen. En ik heb het daar dus veel over. Eerlijk: ik heb mezelf en mijn omgeving echt verbaasd het afgelopen jaar. Maar om nou te zeggen dat ik sinds de veldloop in het voorjaar nog zoveel vooruitgang heb geboekt…

Runkeeper, Facebook, Twitter: overal zie ik vrienden en bekenden flinke sprongen maken in afstand en snelheid. En wat loop ik? Vijf kilometer. Soms zes. En na vijf weken op de spreekwoordelijke bank durf ik niet eens met zekerheid te zeggen dat ik de vijf nog red aan één stuk. Wat ik zou willen? Volgend jaar een halve marathon lopen.

Op 13 oktober liep ik een PR in Groningen. En dat is natuurlijk makkelijk, als je nog geen jaar hardloopt. Het leek even een goede stimulans om door te gaan. Maar: met de wintertijd heb ik moeite. Nu elke dag zichtbaar korter is dan de vorige en elke avond donkerder lijkt, kom ik maar moeilijk van de bank. Natuurlijk kan ik het, maar de mentale strijd verlies ik momenteel al voor ik m’n hardloopschoenen aan getrokken heb.

Misschien eens een meer realistisch schema maken. En de tips van Mieke volgen.

Het origineel van deze blog verscheen op tweewetenmeerdaneen.nl.

Keep running

Geplaatst op door
2

5d02dcba37bf11e3b4cb22000ab698cf_8_Sportgewijs heb ik de afgelopen jaren twee goede keuzes gemaakt. In 2009 startte ik met yoga. Begin dit jaar startte ik met hardlopen en hield ik het vol! Maar ik heb wel een doel nodig. Na de 4 Mijl van Groningen duurde het drie weken voor ik m’n hardloopschoenen weer uit de kast trok. Niet alleen vanwege het gebrek aan een doel, een hardnekkige blaasontsteking hield me ook tegen. Maar als je mét ontsteking een PR kunt lopen, dan moet er meer inzitten toch? Vanochtend printte m’n lief een schema voor de halve marathon voor me uit. Let’s get runnershigh!

En, over dromen gesproken, lees die prachtige verslagen van de NY Marathon eens bij Girlslove2run.nl en Annemerel.com. Tranen in m’n ogen. Bedankt voor het delen dames!

Van speeltuin naar speeltuin

Geplaatst op door
2

Echt hoor, jaren terug zou ik je uitgelachen hebben als je mij voorspelde dat ik een vakantie van speeltuin naar speeltuin zou gaan. En dat ik die vakantie dan ook nog zou bestempelen als de beste in jaren. Maar dat was het: de beste vakantie in jaren. De speeltuinen waren dan ook niet zomaar speeltuinen, nee: haven- en strandspeeltuinen aan de Waddenzee!

Speeltuin strand Nordeney

Else is nu 2,5 en slaapt nog ‘s middags. Slapen doet ze niet meer in de buggy, dus we zijn tijdens de vakantie dagelijks een paar uren aan de boot gekluisterd. Echt eilandverkennen zat er daarom dit jaar niet in. Maar wat gaf het! We hadden briljant weer, heerlijke zeildagen en de dagen die we niet zeilden bleven we in de buurt van de haven. Op Juist was dat nog het minst erg, met het Noordzeestrand op 500 meter van de Waddenhaven. En Terschelling, waar West ook kruipend te bereiken is vanuit de haven… Heerlijk.

We bleven zelfs twee nachten bij Lauwersoog, waar een kleine jachthaven naast een luxe camping met Plaza, speeltuin en animatieteams zit. Animatieteams gingen me nog wat te ver, voor mijn verlegen peuter. Maar die speeltuin, waar we vanuit de boot op uit keken? Briljant! Want dan hebben paps en mams echt vakantie he, als de peuter zich vermaakt zonder dat je daar zelf veel energie in hoeft te steken. Wat een genot.

Lauwersoog

Voor wie nog zonder kinderen is, is het ongetwijfeld een schrikbeeld: van speeltuin naar speeltuin. Maar alles klopte, de zilte zeelucht, de prachtige zeildagen, een kleine meid die de hele dag buiten speelt en vooral: niks dat moet. Volgend jaar weer? Volgend jaar is Else hard op weg een kleuter te worden. Dan is alles weer anders.

Hoe authentiek is jouw blog?

Geplaatst op door
1

Bloggen is niet meer zoals dat ‘vroeger’, tien jaar geleden, was. Ik kan daar maar moeilijk aan wennen. Sinds ik hardloop ben ik weer wat blogs gaan lezen, voor het eerst in jaren eigenlijk. Girls love 2 run is m’n grote favoriet, maar ook Annemerel.com lees ik graag op het moment. Mijn Bloglovin’-lijstje wordt steeds langer… Maar tjee, wat bloggen al die meiden vaak! Een succesvol blog is hard werken, dat blijkt.

Ik weet nog dat ik ergens in 2005 voor het eerst een mail kreeg van iemand die op mijn blog, tweewetenmeerdaneen.nl, wilde adverteren. Het was me te veel gedoe voor wat het opleverde. Nu is dat anders, overal om me heen zie ik gesponsorde blogs verschijnen. Bloggen levert in geld of ‘natura’ wel degelijk wat op! Maar dat is ook waar ik moeite mee heb. Niet het feit dat je met bloggen geld of goodies kunt verdienen. Nee, de soms tenenkrommende slecht geschreven gesponsorde blogs vol met linkjes naar webshops of fabrikanten, zonder een teken dat het een advertorial is. Of iets toegestuurd krijgen en net doen alsof je het zelf kocht.

Geanonimiseerd voorbeeld, flinke afknapper wat mij betreft: Blogger X schrijft over een luxe gebruiksvoorwerp dat behoorlijk aan de prijs is. In de blog schrijft Blogger X: “Ik gebruik dit product vaak, dus ik vind kwaliteit belangrijk en heb daar geld voor over.” Achteraf blijkt, in de comments, dat Blogger X dit product van de fabrikant toegestuurd heeft gekregen om te testen. Autch. Had dat in de blog gezet, dat maakt een blog zoveel sterker, zoveel echter!

Gesponsorde blogs of blogs die geschreven worden over gratis toegestuurde producten: echt helemaal prima en profiteer daarvan! Maar wees daar wel gewoon open over. Al is het met een disclaimer onder je blog, in kleine letters. Maar echt. Blijf echt, blijf transparant. Blijf eerlijk en blijf jezelf. Want dát is wat blogs zo prettig leesbaar maakt. Ze zijn geschreven door mensen. Persoonlijk en eerlijk. Vind ik.